ang anjalari perang rebut kaprabon kang sapisan iya iku congkrahè Sunan Mas karo Pangéran Puger, apa déné éra éru marga saka panggawéné Untung Surapati.

Untung Surapai iku batur tukon saka ing Bali, wis dadi prajurit ing Betawi, diunggahakè dadi Litnan manggedhéni prajurit Bali sagolongan.
Nalika perang Banten Untung minggat ndhèrèk Sultan Agung ing Banten, salebaring perang nuli nggawa kancané sawatara klambrangan ana ing bawah Priyangan, gawéné njarah rayah.
Bareng dioyak ing prajurit VOC. Untung Surapati sakancané Bali mlayu mangétan nyuwun pangauban marang Sunan Mataram.
Senadyan Untung Surapati mungsuhing VOC., ana ing Kartasura ditampani becik malah dadi andhel andhel GG. Champhuys nuli utusan Mayoor Taak menyang Kartasura perlu nyekel Untung Surapati lan nagih utangé Marang marang VOC.
Nalika prajurit Walanda teka ing kutha, wong Jawa lan wong Bali wis perang dhéwékan.
Sasuwéné ing paperangan gègèr gègèran, Mayoor Tak di kroyok ing gegaman, prajurit 70 kang mati. Untung Surapati sakancané bablas mlayu mangétan.

Ana ing Pasuruwan Untung Surapati ngedegaké karajan.
Untung Surapati jumeneng adipati jejuluk Wiranagara jajahané saya jembar, nenelukaké ing sakiwa tengené malah nganti tekan ing Kedhiri,
Sarèhné Untung Surapati saya ndadra, Mangkurat II minta sraya marang VOC. nanging GG. van Outhoorn durung mituruti.
Nalika semana ing saTanah Jawa akèh sekaitan nglawan wong Walanda.
Sawènèhing panggonan disebari layang nyalawadi kang ngemu rasa ngojok ojoki numpes wong "kapir".
Akèh priyagung Banten lan Mataram sing padha mbiyantu sekaitan iku.
Malah ana wong Melayu saka Sumatra aran Ibnu Iskandar kang mèlu dadi penuntuné sekaitan mau, nglurugi Betawi nggawa prau akèh.
Bareng konangan ing Walanda banjur ditempuh rusak bebarisaning prau.
Prakara iku njalari enggoné VOC. ora gelem ngréwangi Mangkurat II.
Ing tahun 1703 Mangkurat II séda, kang gumanti jumeneng, Sunan Mas utawa Mangkurat III; marga saka cacading sampéyan, uga katelah asma Sunan Kencèt.
Sunan Mas congkrah lan pamané Pangéran Puger, mungguh kang dadi jalarané iya saka siyané Kangjeng Sunan.
Sunan Mas iku pancèn misuwur siya lan sawenang wenang tindaké.
Pangéran Puger lolos saka Kartasura, tindak menyang Semarang mundhut pitulungan Compagnie.
Sunan Mas wis rambah rambah kirim layang menyang Betawi, mundhut balining pamané, nanging ora dirèwès, awit paréntah ngerti yèn Sunan Mas sekutu lan Untung Surapati nedya nglawan Compagnie.
Paréntah Betawi uga ora gelem nganggep Sunan marang Mangkurat III; kang dianggep malah Pangéran Puger, awit Sang Pangéran ana ing Semarang uga wis kaangkat Sunan déning para priyagung akèh, jejuluk Sunan Paku Buwana.
Anané perang rebut kaprabon iku wiwit ing tahun 1704, tekan tahun 1708.
Marga saka pitulungané VOC. Paku Buwana bisa lestari jumeneng ratu, nanging miturut perjanjian ing tahun 1705 jajahané VOC. dielar mangétan, watesé sisih lor Cilosari, ing sisih kidul Cidhonan ing Cilacap.
Sunan Mataram wis ora duwèni wewenang ing atasé tanah Sumenep lan Pamekasan.
VOC. diwenangké kena sediya prajurit ing Kartasura manèh.
Nalika Kartasura ditekani wadyabala Walanda, Sunan Mas lolos mangétan mundhut pitulungan marang Untung Surapati.
Ing tahun 1706 prajurit VOC. kang disénapatèni Knol nempuh ing Bangil, yaiku bètèngé Untung Surapati kang santosa dhéwé.
Ing Bangil bedhah, nanging Untung Surapati ora kecekel, mung baé amarga ketaton ora antara lawas mati.
Ing tahun 1707 ana prajurit VOC. nglurug mangétan manèh merangi para anaké Untung Surapai kang mbiyantu Sunan Mas.
Ing tahun 1708 Sunan Mas asrah bongkokan marang Knol, nuli kakéndhang menyang Ceylon.
Ing tahun 1719 Paku Buwana I séda, njalari perang rebut kaprabon kang kapindho.
Para sadhèrèke Sunan anyar Prabu Mangkurat IV padha mèrèkaké nganti nganakaké perang.
VOC. mitulungi marang Mangkurat IV. Para panganjuré kraman padha dibuwang menyang Ceylon utawa menyang jajahan Compagnie ing Afrika sisih kidul (Kaapkolonie).