karêp åpå-åpå kudu ånå lan énak. bap åpå-åpå pêpak êmbat-êmbating tutúr mangan kåyå kêbo, gawéyané ora kêcacah. didèlèh mak brêg terús diangkat yèn ora dicancang ora mingkêm. kanggo nyancang pikír kêncêngé pikír ngêdên håwå ngumbar håwå napsu gêdhé-gêdhéné sumbêr dipaido ora mêngèng sigaraning nyåwå sagêd padhang, digêgêt bar madhang. sêgêré wis arang-arang kêna digugu lan ditiru bagusíng ati hujan sabên ari tekadé siji diangkat sitók-sitók tekå-tekå ndhódhók. sikute diutang kêri ing sikíl kaku njepipíng kaku nyêmplúk yên diungkúrake banjúr isi gulune gélo-gélo, sikile gêdrúg-gêdrúg njipúk amalé wóng síng ora elíng diéman-émani mêksa mêtu mårå-mårå kêtêmu tuwå ånå sumbêr untúb-untubé sumbêr yèn mépé mburu ari yèn pêpara (lêelungan) kudu wayah awan kasar lan kêliru sêjan ngarah (yèn dinå riåyå/Idul Fitri) sambi séndhéku mlayu bantêr. sabdané ampúh isiné omah isih enóm isiné rah isiné bulu bêkti yèn ngaso mampír (ing warúng). saru yèn nganti uwal yèn kesusu bakal ketilap. nåtå karo mundúr tatane kåyå wóng påpå ditåtå supåyå katón murúb ditåtå supåyå katón guyúb antêbé kalbu titíp napas untune wis rowå, ngenteni metune nyåwå wani ditåtå dianggo gawé kadang suwé ora tau adús ruwêt tur pêtêng
